Οι γονείς μου έχουν σπίτι σε ένα χωριό, όχι μακριά από την Αθήνα, όπου πηγαίνουμε συχνά τα Σαββατοκύριακα. Είναι ένα τυπικό ελληνικό χωριό πάνω σε ένα λόφο με ωραία θέα στη θάλασσα και, πολύ συνηθισμένο στην Ελλάδα, πολλές αδέσποτες γάτες.
Η κόρη μου, που λατρεύει να παίζει με τις γάτες που μαζεύονται στην αυλή, εδώ και αρκετό καιρό ζητούσε να υιοθετήσουμε μια γάτα. Μετά από πολλή σκέψη, ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε το δώρο για τα γενέθλιά της να είναι ένα γατάκι. Όλοι συμφωνήσαμε να πάρουμε ένα αδέσποτο και ξεκινήσαμε την αναζήτησή μας από την αυλή του σπιτιού στο χωριό.
Ανάμεσα στις γάτες που επισκέπτονται την αυλή στο χωριό υπάρχει μια μικρή ασπρόμαυρη γατούλα. Την στιγμή που «μυρίζεται» ότι φτάνουμε στο σπίτι είναι εκεί. Είναι προφανές ότι θέλει φαγητό. Δεν φαίνεται να αισθάνεται πολύ άνετα με τους ανθρώπους όμως δέχεται να την χαϊδεύουμε μερικές φορές. Όταν η κόρη μου την παίρνει στην αγκαλιά της, μπορείς να την ακούσεις να γουργουρίζει.
Αποφασίσαμε λοιπόν να την πάρουμε στο σπίτι μαζί μας. Της αγοράσαμε τροφή, άμμο, παιχνίδια και ένα κλουβάκι μεταφοράς για να τη φέρουμε σπίτι. Αλλά πρώτα έπρεπε να την πάμε στον κτηνίατρο. Και παρόλο που είχε περάσει όλο το προηγούμενο απόγευμα στην αυλή μας, το επόμενο πρωί, όταν έπρεπε να την πάμε στον κτηνίατρο, δεν ήταν πουθενά. Σαν να είχε μόλις εξαφανιστεί˙κυριολεκτικά εξαφανιστεί. Ψάξαμε παντού αλλά οι προσπάθειές μας δεν είχαν αποτέλεσμα. Φυσικά η κόρη μου απογοητεύτηκε και στεναχωρήθηκε αφού είχε ήδη φανταστεί αυτό το γλυκό γατάκι ως συγκάτοικό της. Έβαλε τα κλάματα.
Το συζητήσαμε αρκετή ώρα. Είναι πιθανό η γάτα να αποφάσισε ότι δεν ήθελε να φύγει από την ύπαιθρο. Αυτό ήταν τελικά το σπίτι της. Εδώ θα μπορούσε να περιπλανηθεί και να είναι ελεύθερη. Εξηγήσαμε στην κόρη μας ότι αυτό δεν σήμαινε ότι η γάτα θα σταματούσε να παίζει μαζί της ή να δέχεται τα χάδια της. Σήμαινε μόνο ότι αποφάσισε να παραμείνει εκεί που ήταν.
Μπορεί σε κάποιους αυτό να ακούγεται εγωιστικό αλλά με αυτόν τον τρόπο η γατούλα φρόντισε πρώτα τις δικές της ανάγκες. Γιατί έτσι είναι ευτυχισμένη. Οι γάτες αγαπούν την ευημερία τους. Έχει πολύ μεγάλη σημασία για εκείνες. Ξέρουν τι θέλουν, τι τους αρέσει και τι όχι. Ξέρουν με ποιους θέλουν να είναι και ποιους να αποφύγουν. Ξέρουν πότε και πώς να πουν «όχι». Και εμείς, οι άνθρωποι, δεν μπορούμε παρά να σεβαστούμε τις επιθυμίες τους.
Αυτό δεν είναι που πρέπει όλοι να κάνουμε για τον εαυτό μας; Να φροντίσουμε πρώτα τις ανάγκες μας; Γιατί όταν προσέχουμε τον εαυτό μας δίνουμε και μοιραζόμαστε πιο εύκολα. Φροντίζουμε τους άλλους πιο εύκολα.
Αυτές τις γιορτές προσέφερε στον εαυτό σου ένα ξεχωριστό δώρο. Πάρε αυτό το όμορφο γατίσιο μάθημα και εφάρμοσέ το στην καθημερινότητά σου. Μην περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι για εσένα. Όπως οι γάτες, πάρε τον εαυτό σου από το χέρι και σκέψου πώς μπορείς να τον φροντίσεις πρώτο. Τι είναι αυτό που σου αρέσει και τι όχι; Πώς θέλεις να είναι η ζωή σου και τι είδους ανθρώπους θέλεις να έχεις γύρω σου; Θυμήσου την γλυκιά ασπρόμαυρη γατούλα που αποφασίζει εκείνη πότε θα έρθει για να την χαϊδέψει η κόρη μου και πότε θα πάει στην κρυψώνα της για να χαλαρώσει και να κοιμηθεί.
