Φέτος αποφάσισα να κάνω κάποια πράγματα λίγο διαφορετικά. Ένα από αυτά είναι να βάλω περισσότερο παιχνίδι και διασκέδαση στην καθημερινότητά μου και να γελάω πιο πολύ. “Γιατί;” θα με ρωτήσεις.

Μου αρέσει αυτό που συμβαίνει με την πατρική μου οικογένεια. Όταν μαζευόμαστε, η μαμά, ο μπαμπάς, ο αδερφός μου και εγώ, γελάμε πολύ. Ειδικά η μαμά μου έχει αυτό το χάρισμα να γελάει ολόψυχα με οτιδήποτε. Μπορεί να είναι μια λέξη, ένα όνομα, μια κίνηση, κάτι που έχει κάνει κάποιος από εμάς στο παρελθόν. Δεν μας λείπουν ποτέ οι καλές «δικαιολογίες». Και δεν χρειάζεται καν να είναι αστείες. Κάποιος από εμάς θα πει κάτι, κάποιος άλλος θα το συνεχίσει και αυτό είναι. Σε δευτερόλεπτα γελάμε τόσο δυνατά που τα μάτια μας γεμίζουν δάκρυα.

Αυτό είναι καθαρή χαρά, καθαρό γέλιο. Φυσικά όλοι έχουμε δύσκολα θέματα που αντιμετωπίζουμε, καταστάσεις που δεν είναι ευχάριστες. Αλλά για μια μαγική στιγμή μοιραζόμαστε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Και μετά από ένα τόσο καλό γέλιο, όλοι νιώθουμε πιο ανάλαφροι. Είναι σαν να γεμίζουν ξανά οι μπαταρίες μας και να μπορούμε να συνεχίσουμε με περισσότερη δύναμη.

Αυτό ακριβώς είναι το είδος του γέλιου που θέλω να επαναφέρω στην καθημερινότητά μου. Όλοι έχουμε πάρα πολλά πράγματα για τα οποία ανησυχούμε και που πρέπει να φροντίσουμε .Όμως δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να παίρνουμε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας, τόσο πια στα σοβαρά. Ναι, όλοι κάνουμε λάθη και όχι, κανείς δεν είναι τέλειος. Αυτό είναι γεγονός και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούμε τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμαστε. Το ερώτημα είναι «αν μπορούμε να γελάμε με τα λάθη μας». Δεν εννοώ να γίνουμε ανεύθυνοι ούτε να τα αγνοούμε, αλλά δεν μας βοηθά να συνεχίσουμε να στεναχωριόμαστε για λάθη που έχουμε κάνει χρόνια πριν. Αυτό που εννοώ είναι μπορούμε να τα αποδεχτούμε, να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, να μάθουμε από τα λάθη μας και να προχωρήσουμε;

Είμαι βέβαιη ότι έχετε ακούσει την συνταγή του γιατρού για περισσότερα γέλια και αστεία όταν πρόκειται για την ανακούφιση από το άγχος. Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν η καθημερινότητά σας αν, όπως τα παιδιά, βάζατε περισσότερο χιούμορ, παιχνίδι και γέλιο; Τι θα γινόταν άραγε αν παίρνατε μια συνειδητή απόφαση να κάνετε ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια της ημέρας και να αφεθείτε; Για να πείτε περισσότερα αστεία, να παίξετε περισσότερο με τα παιδιά σας ή τους φίλους σας, να μην τα παίρνετε όλα προσωπικά;

Ακούγεται καλό, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, αυτό ακριβώς θα κάνω. Και όταν ξυπνάω το πρωί, θα κοιτάζω καλά στον καθρέφτη και θα ξεκινώ τη μέρα μου, κάθε μέρα, με ένα χαμόγελο. Θα σου πρότεινα να κάνεις το ίδιο. J