Ο Σεπτέμβρης είναι μήνας προγραμματισμού. Τα σχολεία έχουν ήδη ξεκινήσει και μαζί με αυτά και οι διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες. Πισίνα, μπαλέτο, ποδόσφαιρο, ζωγραφική, ξένες γλώσσες, πολεμικές τέχνες, χορός… ο κατάλογος είναι τεράστιος. Θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας πολλά ερεθίσματα, να τους ανοίξουμε τους ορίζοντες, να μην μείνουν πίσω, να έχουν εναλλακτικές.
Πόσες όμως δραστηριότητες θα έχουν; Πόσο πολύ θα τρέχουν εκείνα και εσύ μαζί τους; Οι αναγκαστικές καραντίνες λόγω κορωνοιού με έχουν βάλει σε σκέψεις. Δεν λέω ότι ήταν καλύτερα που είμασταν όλοι συνέχεια στο σπίτι. ‘Όμως οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας έγιναν πιο ήπιοι, πιο ανθρώπινοι. Μας δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες να έρθουμε πιο κοντά με τα παιδιά μας και να τα γνωρίσουμε καλύτερα. Να αναγνωρίσουμε τις πραγματικές τους ανάγκες και τα δικά τους θέλω. Να δώσουμε και να πάρουμε εκείνες τις αγκαλιές που «ξεχνούσαμε» γιατί όλοι τρέχαμε.
Μήπως λοιπόν τώρα που ξαναμπαίνουμε σε «σχολικό πρόγραμμα» να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά; Γιατί υπάρχει και το σχολικό διάβασμα. Και ενώ κάποιες μέρες το διάβασμα και οι δραστηριότητες συμβαδίζουν υπέροχα, τις περισσότερες τα παιδιά τρέχουν – και εσύ μαζί τους, το ξαναλέω – από δραστηριότητα σε δραστηριότητα και φτάνουν στο σπίτι κατακουρασμένα και νυσταγμένα. Που χρόνος για διάβασμα. Και το κυριότερο, που χρόνος για κουβέντα, παιχνίδι και αγκαλιές.
Μήπως να ξανασκεφτούμε τις φράσεις που εμείς, οι γονείς, χρησιμοποιούμε και να βάλουμε ένα φρένο στα γνωστά «τρέχα, δεν προλαβαίνεις, γρήγορα μπάνιο, ένα φρούτο και ύπνο…έχεις σχολείο αύριο και πρωινό ξύπνημα»; Να μην πιέζονται τόσο κι’ αυτά να τα κάνουν όλα (γιατί δεν θέλουν να σταματήσουν καμία δραστηριότητα, ιδίως αν εκείνα τις έχουν επιλέξει), χωρίς ούτε ένα μικρό διάλλειμα. Παιδιά έχουμε όχι ρομποτάκια. Και να μην αγχώνεσαι κι εσύ να τα προλάβουν όλα και να κοιμηθούν στην ώρα τους γιατί θα είναι «κοτόπουλα» αύριο.
Καλύτερα να σκεφτούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε με διαφορετικό τρόπο και τα παιδιά μας και τον εαυτό μας. Για να μην γινόμαστε εμείς το «ξυπνητήρι» τους ώστε να γίνουν υπεύθυνα για όσα τα αφορούν.
‘Ένας τρόπος είναι να συζητήσετε με το παιδί σου και να φτιάξετε μαζί ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει τα διαβάσματα, τις εξωσχολικές δραστηριότητες που έχει επιλέξει εκείνο αλλά και ελεύθερο χρόνο κάποιες μέρες. Αναρτήστε το στο δωμάτιό του ή σε κάποιο κεντρικό σημείο του σπιτιού. Συζητήστε μαζί ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να υλοποιήσει το πρόγραμμα του και δώσε του τη δυνατότητα να το πραγματοποιήσει. Γίνε παρατηρήτρια για μια, δύο εβδομάδες και στο τέλος συζήτησε ξανά με το παιδί σου για την εμπειρία του. Αν κάτι χρειάζεται διόρθωση μη διστάσεις να το βοηθήσεις. Να θυμάσαι ότι το σχολείο δεν είναι δική σου υποχρέωση.