«Μα-μα» λέει το μωράκι μας για πρώτη φορά και πετάμε από ευτυχία! Τι μοναδικό, τι υπέροχο συναίσθημα! Και το λέει και δεύτερη και τρίτη φορά και εμείς ταξιδεύουμε πάνω στο μαγικό χαλί! Και μεγαλώνει το μωρό μας και μεγαλώνουμε και εμείς μαζί του. Και το «μα-μα» γίνεται ένα σταθερό «μαμά, μαμαά», ένα τσιριχτό «μαμααά, μαμαααααααά», ένα εφηβικό «ρε μάνα, αμάν ρε μάνα, ω ρε μάνα» και αρκετά αργότερα ένα ενήλικο «μαμά μου, μανούλα μου, μάνα μου γλυκιά».

Πως γίνεται μια λέξη να εμπεριέχει τόσες πολλές διαφορετικές έννοιες, τόσα πολλά διαφορετικά συναισθήματα! Πως γίνεται μια μόνο αγκαλιά, η αγκαλιά της μάνας, να χωράει εμάς μαζί και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας και τους φίλους μας και τα παιδιά των φίλων μας και όλον τον κόσμο!

Το λέει υπέροχα ο μύθος της φυλής Brule Sioux σχετικά με τη δημιουργία: «Εσύ θα φροντίσεις τις γενιές, Εσύ θα δίνεις ζωή», είπε ο ήλιος στη γυναίκα. «Εσύ θα είσαι ο κομιστής του σύμπαντος».

Αφήνοντας τον πραγματικό σου εαυτό να φανεί, δείχνοντας την ευαλωτότητά σου, δίνεις αληθινή αγάπη και χαρά και γίνεσαι ο ήλιος που δίνει ζωή στο μέλλον.