Θυμάσαι τις εργασίες που έπρεπε να κάνεις στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού; Ήταν δύσκολες ή εύκολες; Σε βοηθούσε κάποιος ή τις έκανες μόνη σου; Μία από τις εργασίες που θυμάμαι έντονα ήταν ότι έπρεπε να σχεδιάσουμε τον χάρτη της γεωγραφικής περιοχής που μελετούσαμε. Είτε γεωφυσικό είτε πολιτικό, αυτή ήταν σχεδόν μια εβδομαδιαία δουλειά. Αυτό που θυμάμαι επίσης ήταν ότι πολύ συχνά δεν ημουν εγώ που σχεδίαζα τους χάρτες αλλά η μαμά μου.
Προφανώς, καθώς είχαμε πολλά να μελετήσουμε, προσπαθούσε να με βοηθήσει να τελειώνω και να πάω για ύπνο έγκαιρα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Θυμάμαι ότι αυτό που μου άρεσε να κάνω επιστρέφοντας από το σχολείο και αμέσως μετά το μεσημεριανό γεύμα ήταν να πιάνω την κουβέντα με τη μαμά μου και τη θεία μου. Έτσι, όταν άρχιζα να μελετάω, ήταν ήδη αργά. Επιπλέον, ξεκινούσα πρώτα με τα εύκολα θέματα και άφηνα τα δύσκολα για το τέλος. Περιττό να πω ότι μέχρι να φτάσω σ’ αυτό το «τέλος» ήμουν πια πολύ κουρασμένη και νυσταγμένη. Και τότε ερχόταν η μαμά μου να με «βοηθήσει».
Έχω συχνά αναρωτηθεί τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε έρθει να με σώσει. Τι θα είχε συμβεί αν με είχε αφήσει να κάνω όσα περισσότερα από τα μαθήματά μου μπορούσα. Ακόμα καλύτερα, τι θα είχε συμβεί αν μπορούσε να αντέξει τα δικά της συναισθήματα και να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι δεν θα είχα τελειώσει όλα μου τα μαθήματα και θα πήγαινα στο σχολείο αδιάβαστη. Στην τελική εγώ πήγαινα στο σχολείο την επόμενη μέρα και όχι εκείνη. Αυτή θα ήταν η πραγματική βοήθεια. Αυτό σίγουρα θα ήταν μια μεγάλη πρόκληση για εμένα, θα με έκανε να αισθανθώ άβολα και πιθανότατα θα με ωθούσε να αναλάβω την ευθύνη μου σχετικά με το σχολείο και τα διαβάσματα από νωρίς.
Δεν ξέρω κανέναν γονιό που να θέλει να δει το παιδί του να αποτυγχάνει. Όλοι θέλουμε να δούμε τα παιδιά μας να προοδεύουν στο σχολείο και στη ζωή. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Αφήνοντάς τα να προσπαθήσουν μόνα τους – ή να μην προσπαθήσουν – και να αποτύχουν∙ αφήνοντάς τα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες∙ επιτρέποντάς τους να αναλάβουν την ευθύνη για τις πράξεις τους· και με το να είμαστε πάντα δίπλα τους για να προσφέρουμε την υποστήριξή μας όταν και όπου χρειάζεται.